1. Zginamy liść klonu ( taki chyba najlepszy), ale jak ktoś zrobi z innego nic nie szkodzi :)2. Zwijamy go do środka i owijamy nitką
...przepraszam za to niewyraźne zdjęcie, ale nijak mi się nie udało zrobić wyraźniejszego, a to ze względu na lek rozkurczający oskrzela, który stosuję od niedawna, a powoduje on telepawkę przez jakiś czas...
3. Następnie składamy kolejny liść i dokładamy tak, jak w prawdziwej róży ułożone są płatki, lekko zachodzą na siebie. Każdy płatek owijamy nitką, wtedy jesteśmy pewni, że po wyschnięciu różyczka nam się nie rozsypie ...
4. Do różyczki możemy dodać liść ostrokrzewu, albo liść róży, albo tak jak ja tutaj gałązkę z owocem róży, ewentualnie to, co kto wymyśli...polecana różnorodność, burza mózgów, kreatywność, czy jak kto to nazwie :)
w bukiet. Możemy dodać pomiędzy róże gałązki jagodnika ( ja tak zrobiłam w poprzednim bukiecie ), możemy spryskać lekko "złotolem", zaznaczam lekko, żeby uzyskać tylko połysk delikatny, możemy też nawlec gdzieniegdzie małe perełki na gałązki jagodnika ( tak robi moja koleżanka i wygląda to super - pozdrawiam Joasię :) Można także otulić bukiet liśćmi klonu - wtedy nie widać nitek, którymi montowaliśmy różyczki :) a i efekt jest ciekawy. Powiem, że nawet wskazane jest :)
w wianuszku na grób - bardzo ekologiczny wianek. Róże zrobiłam ja, a wianek moja mama, po której odziedziczyłam trochę artyzmu w duszy :)
Jakiś czas temu przeczytałam w książce A. Carpentiera pt. "Podróż do źródeł czasu" taki oto fragment z "Snów" Quevedo ( ale zagmatwałam :)
" A to co wy nazywacie umieraniem,
jest końcem umierania,
to co nazywacie narodzinami,
jest początkiem umierania,
a to co nazywacie życiem, jest śmiercią za życia" ...
...i tak przeszliśmy od listka do kamienia, pradziadka, nadchodzących świąt i umierania...
Tak mi teraz się skojarzyło, że taki jesienny liść jest symbolem umierania, więc na wieńce się nadaje :)
Pozdrawiam z nutką zadumy nad przemijaniem...
